De teksten worden in de loop van de tijd aangevuld.
- Gepubliceerd op 23 november 2022:
- 1. 11-06-2010 t/m 03-10-2010 en
- 2. 19-05-2012 t/m 22-10-2012.
1.
11-06-2010
Verankeren in God. Een anker aan een lang touw, een diepe, diepe waterput. Met Jezus staande op de armen van het anker, houden we ons vast aan het touw en laten we ons zakken tot op de grond van de put. Daar is het diep stil en uiterst vredig. Ik leun, zittend, met de rug tegen de muur van de put en kijk naar boven, naar het oogje licht. Diep doorademen, diepe vrede.
12-06-2010
De vrede en rust ging door tijdens de groepsbijeenkomst. Lectio Hebreeën: “niet wetend waar ze zouden komen … in geloof”. Niet wetend, in geloof, het leven ingaan, de dag ingaan, elke dag de honderden kleine roepingen gehoorzamend … niet wetend … in geloof.
16-06-2010
En nu, God, Vader, zit ik weer hier in het landhuisje. De zachte bries streelt de bomen. Het is goed, Heer, het is goed! Hier ben ik, om Uw woord te horen. Ik heb een bedje klaargemaakt voor Uw woord, Uw wil, een nestje. Kom, rust hier wat uit, bij mij, en fluister in mijn oor. Ik bemin U, mijn Heer, en het is mijn verlangen om in Uw Hart te rusten. Spreek, Heer, Uw dienstmaagd, Uw bruid, Uw kind luistert!
17-06-2010
Niets hoeft. Met dat weten zit ik op een bankje in de zon en ben. Met alle poriën open, een spons. God kan binnenkomen. Verbondenheid, nabijheid, Gij zijt er en ik ben er en deze keer ervaar ik het volop. ZO wil ik leven: open, open, open voor U. Mijn Heer, nu zijt Gij bij mij, in mij, en ik in U!
Laat mij werken in het kleine, Heer! In het kleine wil ik U verheerlijken, wil ik van U genieten! Ik begeef me niet in wat te groot is … daar ben ik niet graag en ben ik niet.
En nu ik dit zeg voelt het of alles uit me wegvloeit, alsof ik leegloop, zoals in die nacht van eenwording met U! Alleen de ziel blijft achter.
Werken in het kleine
en het kleine U tot offer brengen
het werk – offergave voor U.
Een herinnering: aan zee
staan in zee: het koele water
de geluiden van wind en zee
het geroezemoes van het strand
glijden in het water, kopje onder
verstilling
duiken, zwemmen onderwater
in de hechte omarming van de zee
opduiken: adem, zon, geluiden
en weer onderduiken in de verstilling.
Daar, in het water, omgeven door Hem
Daar in de stilte
duiken.
Le grand bleu.
Ik zou weer eens moeten gaan zwemmen.
“Een geest vol aandrift moge mij ondersteunen!” Psalm 51,14 – Terts
Roeping(en). Stemmen die me begeleid hebben, trouw, heel lang:
- deel zijn van de Katholieke Kerk. Deze stem heeft me zo’n 20 jaar lang geroepen, tot ik haar kon beantwoorden. Wellicht mijn diepste roeping.
- de stem van de eenzaamheid van de verte. Och, zo bekoorlijk! Het blijft een groot verlangen: te leven in heilige eenzaamheid en onthechting. Eenzaamheid zonder onthechting zou dodelijk zijn. Een-zaam en een-voudig. Als enige bij de Enige. Dat is thuis.
- De stem van het kleine, nederige leven. Het voorbeeld van de eenvoudige boeren. Ik ben niet geschapen voor het grootse, voor bestuur, voor macht en invloed. De zegen bekoort me in het kleine.
23-06-2010
De nachten zijn onrustig en brengen dikwijls nachtmerries met zich. De avonden en de ochtenden zijn glorieus. Uit mijn ooghoekje kan ik soms God zien, als de vluchtige schaduw van een schuw hert. Dan is het kwestie van de adem aanhouden en heel stil zijn en Zijn aanwezigheid met huid, haar en ziel ervaren.
25-06-2010
Vandaag is ‘mijn’ dag. Ik ben nu vier jaar Katholiek en gevormd. Het is genade en de H. Geest, de vriend, laat zich voelbaar maken. Ik heb ineens het beeld van de oceaan voor me, en die oceaan ben ik. Stil lig ik in de zon, op mijn rug kijk ik de hemel in en wens dat ik de hemel was, niet het water. En dan ineens, hoor ik Gods Geest uit de verte aankomen, vanaf de horizon, waar hemel en water één worden. En hele lage vlucht en met grote snelheid strijkt Hij over het water heen, over mij, en Zijn vlucht kietelt mijn golven. Heerlijke aanraking.
29-06-2010
Vader, tussen al wat was
en al wat zal zijn
in tijd en eeuwigheid
ben ook ik
door Uw wil
geboren uit Uw liefde.
Een ademhaling
te midden van de eeuwigheid
maar wel Uw ademhaling!
Gekomen uit U
terugkerend naar U.
09-08-2010
De liefdestrechter
Hij opent zich boven in het hoofd. Daar is de grote opening. Gedachten, zorgen, mensen komen daar binnen en blijven hangen tussen de wanden van de zich vernauwende trechter. Zo blijven ze op hoofdgebied, waar ze nog meer gedachten en piekeren veroorzaken.
Met gebed tot Jezus worden de wanden van de trechter heel glad. De gedachten, zorgen, mensen glijden langs de gladde muren naar beneden. Door Gods genade worden ze zodoende kleiner, om dieper te kunnen dalen. Zo bereiken ze het hart, waar ze een tussenhalt houden. Hier is het stil en ze worden in gebed voor God gebracht. Met nog meer gebed worden ze kleiner en dalen dieper en dieper af. Aan het einde, met genade, komen ze aan op de ‘zielengrond’. Hier sluit zich de trechter met een klein kamertje, dat niet groter is als de betreffende gedachte of persoon. De persoon of gedachte is daar geborgen, veilig, het kan rusten in de stille duisternis. Belangrijk: degene / datgene omringen met koesterende liefde, als ware het een vrucht in de schoot.
Toen kwam de Stem uit het hart:
‘Komt bij Mij gij allen die zwak en uitgeput zijt’.
Toen wist ik wat de rol van die zielengrond was en wat mijn rol daar was!
Mijn leven geven voor de ander. Kleiner worden opdat de ander groter wordt. Beminnen.
Het was voor het eerst dat ik mijn gelofte van zelfverloochening nakwam, door Gods genade.
Wellicht is dit vrouwelijke mystiek?
10-08-2010
Ont-moeten
Zitten met Jezus in een heilig niet-moeten.
Zelfs die liefde hoeft/moet niet.
In dat ontmoeten smelt ik als boter in de zon en ga op in God.
Diepe ontspanning. Ik voel ineens mijn hele lijf.
Bij God alleen verstilt mijn ziel
Van Hem komt mijn bevrijding
Agenda en moeten.
Als ik naar mijn agenda kijk heb ik alleen oog voor de afspraken, voor wat moet, voor de gevulde tijd-slots. Ik zie niet wat ik niet moet: de lege tijd-ruimtes.
Ik vind dat ik weinig tijd heb om vrij te zijn, vrije tijd om te ontmoeten. Ik zou wel een extra halfuur willen hebben, een uur of een dag.
En wat ik niet zie: ik heb het uur wel. Weliswaar niet als uur-en-bloc, maar wel als 60x 1 minuut. En als ik goed kijk zie ik dat ik meer van die minuten heb waarop ik niets hoef. Versnipperd? Dat is juist hun kracht: dan kan ik niks, dan hoef ik dus ook niks. Vrijheid, ont-moeten, ONTMOETEN.
Vrij zijn voor Hem die in mijn hart, in zijn hart, ontmoet wil worden.
13-08-2010
Lectio = in dialoog gaan met God, me door Zijn woord laten scheppen en herscheppen. Het is een heel intieme relatie die mij veranderd. In de lectio mag ik sterven om herschapen te worden.
03-10-2010
De kloostermuur
Bedoeld om mensen van buiten buiten te houden?
Of om de monniken binnen te houden?
De kloostermuur is een magneet die mijn blik aantrekt – of ik buiten zit of binnen.
De kloostermuur is het verlangen, onmeetbaar hoog, onzichtbaar lang. De kloostermuur is de weg waarlangs mijn dromen aan de wandel gaan, dromen van daarginds en van anders. Wandel langs de kloostermuur en je zult ontdekken: je loopt in cirkels: vicieuze cirkels, eindeloze cirkels, onopgemerkte cirkels.
Klim over de muur en je zult vinden: het land van de verboden vrucht, het land van melk en honing, het land van de woestijn. Ga staan tegen de kloostermuur, met je rug of je borst en voel met je hart …
De kloostermuur: voor de vogels een plaats om te nestelen, voor de klimop een plaats om zich tegenaan te vleien, voor de wind een instrument om op te spelen.
2.
19-5-2012
Meditatie.
God heeft mij gewild
en mij naar Zijn gelijkenis gemaakt.
Dit besef is als het gevoel dat God
met Zijn hand over mijn gezicht strijkt.
Ik voel me mooi en licht.
20-5-2012
Christus leeft in mij.
De Geest is mijn gids.
Ik ben nooit alleen.
Hij is met mij,
tot het einde der dagen.
19-9-2012
Gebed bij kaarslicht
Gij en ik
onzichtbaar zijt Gij
alleen de huivering,
de trilling van het hart
kent U.
trillend als een vlam
is het hart
vrolijk springt het
springt
om niet stil te staan
om niet
de stilte in te moeten.
stilte
dat is Zijn in U
zinken in U
dieper
en dieper
tot in de kern
van Uw oneindigheid.
21-9-2012
Heer, Christus,
waar bent U?
waar bent U nu, terwijl ik bid?
Het is geen retorische vraag,
geen verwijtende vraag
maar echt, letterlijk:
waar bent U nu?
nadat U ten hemel bent
opgestegen?
waar vind ik U?
waar?
19-10-2012
Welterusten God, wereld, morgen
een nieuwe dag vol verlangens
en hopelijk iets meer zachtheid.
21-10-2012
Vandaag ontroerde me de communie-uitreiking.
Jezus geeft zichzelf, deelt zich uit, laat zich uitdelen.
Aan iedereen, ongeacht zijn waardigheid. Hij werkt in ons,
of we dat verdienen of niet. Het meest in de behoeftigen,
de zondigen, de zieken. En zijn we dat niet allemaal?
Wie van ons is volmaakt?
Leven in het bewustzijn dat ik beeld van God ben;
en alle anderen ook.
Dat maakt dat er eigenlijk geen “anderen” zijn.
22-10-2012
Ik voel me goed en rustig.
God is hier, in het alledaagse.